به گزارش پایگاه اطلاع رسانی کمیته امداد، دکتر مهدی صداقتی یکی از پزشکانی است که از حدود ده سال قبل به صورت اتفاقی با یکی از پایگاه های طرح اکرام و ایتام در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران آشنا می شود و از آنجایی که علاقه زیادی جهت رسیدگی به فرزندان خانواده های نیازمند برای پیشرفت آنها در زمینه های مختلف علمی و زندگی داشته ابتدا با 7 فرزند خود را اقنا می کند، اما اتش رسیدگی به امور نیازمندان و لذت انجام کار خیر موجب می شود هر روز تعداد فرزندان خود را افزایش دهد و او امروز یکی از حامیان برجسته کشوری است که 1050 فرزند از سراسر کشور را تحت حمایت دارد و هر از گاهی ملاقات و یا تماس تلفنی با فرزندان خود دارد و در جریان مسائل و مشکلات آنها قرار می گیرد. 
جهت آشنایی بیشتر با این حامی برجسته که اخیرا ملاقاتی با فرزندان دختر تحت حمایت خود در مشهد داشته است، به گفتگو می نشینیم.
خود را معرفی بفرمایید، چند فرزند دارید و شاغل در چه حوزه ای می باشید؟ 
دکتر مهدی صداقتی، ساکن تهران، پزشک رشته رادیوتراپی و رادیولوژی و دارای دو فرزند پسر هستم، در گذشته در شهرهای مختلف کلینیک های ام ار ای، سی تی اسکن داشتم اما اکنون تنها دو کلینیک در مشهد و تهران دارم و درآمد آن را صرف فرزندان تحت حمایت خود می کنم. 
کار من بیشتر رسیدگی به فرزندان تحت حمایت خود می باشد و هر ماه مبلغ ناچیزی برای کمک به هزینه های زندگی آنها که خیلی هم بالاست، واریز می کنم. 
چه شد که حامی شدید و در حال حاضر حامی چند فرزند کمیته امداد هستید؟ 
بیش از 1000 فرزند از سیستان و بلوچستان، مشهد، گرگان، گنبد، فومن، رشت، شیراز و ... که نیمی دختر و نیمی پسر در سن های مختلف هستند را حامی هستم؛ متاسفانه های هزینه های زندگی هر روز بیشتر می شود و اگر چه تلاش می کنم مبلغ واریزی خود را افزایش دهم اما چون درآمدها و منابع من محدود است، آن طور که دلم می خواهد نمی توانم فرزندانم را حمایت کنم.
حدود 10 سال قبل، جهت بازدید و خرید کتاب به نمایشگاه بین المللی کتاب تهران مراجعه کردم به صورت اتفاقی با میز طرح اکرام و ایتام کمیته امداد که در آنجا غرفه ای برپا کرده بود، آشنا شدم؛ از آنجایی که علاقه مند کمک به نیازمندان بودم اما شناسایی آنها به جهت مشغله های زندگی و شغلی برایم سخت بود، از این طرح استقبال کردم؛ در واقع کمیته امداد کار من را در شناسایی نیازمندان راحت کرده بود و من با خاطری آسوده می توانستم به فرزندانی که آنها معرفی می کنند، کمک نمایم.
از طرفی حمایت از فرزندان خانواده های نیازمند به جهت اینکه اینها آینده سازان کشور هستند، احساس مسئولیت را برای حمایت از آنها در من برانگیخت و 7 یا 8 فرزند را در آنجا حامی شدم.
چه شد تعداد فرزندان خود را افزایش دادید؟ 
در مرتبه اول احساس مسئولیت نسبت به این فرزندان و در مراتب بعدی حس لذت از انجام کار خیر و گره گشایی در زندگی از دعای این کودکان و .... بود.
هزار فرزند را حامی شدن سخت نیست؟  
طبق آمار هزینه زندگی هر فرزند حدود 5 میلیون تومان برآورد می شود و من بخش کوچکی از هزینه های زندگی  فرزندانم را تامین می کنم و کمیته امداد و خانواده مددجو نیز در تامین هزینه های زندگی مشارکت دارند. البته برخی از خانواده ها هیج درآمدی جز کمک های دولت و خیرین ندارند.
حامی شدن لذت دارد ، به ویژه وقتی هر هفته با تعدادی از فرزندان خود ملاقات حضوری در شهرهای مختلف داشته باشی و من به دلیل سکونتم در تهران بیشتر ملاقات هایم با فرزندان تهرانی و اطراف تهران چون ملار و صفادشت و پیشوا می باشد و ملاقات هایی نیز با فرزندانم در دیگر شهرها نیز داشته ام.
در حال حاضر با کاهش ساعت کاری خود تلاش کردم بیشتر وقت خود را صرف رسیدگی به مشکلات و مسائل فرزندان تحت حمایت خود نمایم و در شهرهای دیگر نیز ملاقات هایی با فرزندان خود داشته باشم و امروز توفیق ملاقات و دیدار با فرزندان دختر خود در مشهد پیدا کردم.
از حس و حال خود به عنوان حامی بفرمایید؟
من دو فرزند پسر دارم و از داشتن فرزند دختر محروم هستم لذا تمام دخترانی را که حمایت می کنم دختران خود می دانم و علاقه زیادی به عنوان پدر معنوی به آنها دارم و آنها نیز همین گونه هستند، فرزند دختری در ملار دارم که از 7 سالگی فرزند من بوده و الان 17 سال سن دارد و علاقه زیادی به من به عنوان پدر دارد.
حمایت های شما غیر از واریزی به حساب فرزندان چگونه است؟ 
با تلفن، نامه و ملاقات حضوری با فرزندانم در تماس هستم و همه جور خواسته بسته به سن خود دارند از گوشی موبایل گرفته تا لب تاب و .. سعی می کنم تا 18 سالگی این فرزندان
را حمایت کنم و بعد با کمک کمیته امداد آنها خودکفا شوند. کمیته امداد هم در این خصوص برنامه های بسیار خوبی دارد که جای قدردانی دارد.
من معتقدم، تا ابد نمی توان به فرد کمک مالی کرد باید کاری کنیم که فرد مستقل شود و این موجب اعتماد به نفس در آنها می شود، این فرزندان به دلیل نیازمندی اولویت آنها انتخاب رشته های هنرستانی است که زود وارد بازار کار شوند و مهارتی فراگیرند و همه اینها هزینه دارد و شاید الان 100 دستگاه چرخ خیاطی و 100 لب تاب دختر خانم ها از من می خواهند و تا امروز تلاش کردم به عنوان فردی که در کار درمان بیماران هستم هر درآمدی دارم با فرزندان خود تقسیم کنم و به مرور همه این ها را تامین نمایم.
و امیدوارم دولت بودجه کمیته امداد را افزایش دهد و به داد فرزندان برسند چون این فرزندان آینده ایران هستند و اگر با عقده و نقص و مریضی و عدم شکوفایی استعداد خود بزرگ شوند در آینده نمی توانند مفید باشند بلکه سربار جامعه خواهند شد اما اگر این کودکان حمایت شوند تا استعدادهای آنها شکوفا شود برای جامعه مفید خواهند بود.
علاوه بر واریز به حساب فرزندان، خرید لب تاب و لوازم ضروری چون چرخ خیاطی و واریزی نقدی در مناسبت ها مانند تولد دارم و شماره کارت فرزندان خود را پیدا و برای آنها مبلغی واریز می کنم. 
پسرها بیشتر خرج باشگاه فوتبال و لباس ورزشی آنها می کنم و البته هم دخترانم و هم پسرانم را تشویق به حضور در کلاس های ورزشی می کنم چرا که حضور در این کلاس ها موجب افزایش روحیه می شود. 
حامی بودن چه آثار و برکاتی در زندگی شما داشته است؟
انفاق و کمک کردن حس خوشایندی است که فقط با تجربه کردن آن می توان، درک کرد؛ حامی بودن بسیار زیاد، گره گشای مشکلات من در زندگی بوده است. گاهی در زندگی کاری و شخصی گره هایی وجود دارد که با خود می گویی این مشکل حل نمی شود و به طور معجزه آسا حل می شود و این از برکت دعای فرزندان من است. 
می توانستید به جای اینکه حامی باشید و در این خصوص هزینه کنید، ساخت باغ ویلا و یا سفرهای خارج داشته باشید، چرا شما حامی شدن را با این ثروت دنیایی عوض نکردید؟
چطور می شود، آدمی باغی دارد و دومی هم بخرد در حالی که برخی از خانواده ها نه تنها از داشتن منزل محروم هستند بلکه در منزلی بسیار کوچک اجاره نشین هستند؛ به قول سعدی: تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی ؛ من برای تمام کسانی که متمول و مسئول هستند، دعا می کنم حس انسان دوستی و هم نوع دوستی در آنها بیدار شود، چطور می توانند این گونه بی تفاوت باشند.
من یک جفت کفش دارم اصلا کفش دیگری نمی خرم، نمی گویم همه این گونه باشند از امکاناتی که خداوند به آنها داده استفاده کنند اما به نیازمندان نیز کمک کنند؛ بسیاری از چیزهایی که مردم دارند و حرص و ولع اضافه کردن آن را دارند، بعد گرفتار و اسیر نگهداری آن می شوند.
خاطره ای شیرین از فرزندان خود بفرمایید؟ 
حامی فرزند پسری بودم که از کودکی علاقه زیادی به فوتبال داشت و من به او کمک کردم و باشگاه ثبت نام کرد و پیشرفت بسیار خوبی کرد و الان هم در تیم بازی میکند و هر موقع ایشان را در تلویزیون می بینم، افتخار می کنم که فرزندم الان در چنین جایی است و این برای من بسیار شیرین است.